Toen ik een aantal jaar geleden begon met
vliegen was ik naïef. Iets wat ik toen nog niet doorhad, maar nu des te meer.
Ik dacht altijd dat mijn medemens slim was en goed voor zichzelf kan denken. Op
deze gedachte ben ik de afgelopen jaren
wel teruggekomen. Wat ik heb geleerd is dat je tijdens het vliegen dingen die
voor jou als stewardess heel simpel lijken in Jip en Janneke taal aan
passagiers moet vertellen. Onwetendheid is hier vaak de oorzaak van. Dit zorgt
met grote regelmaat voor grappige situaties en gesprekken. Ik weet dat er wordt
gezegd dat domme vragen niet bestaan, maar sommige vragen komen daar wel heel
dicht bij in de buurt! Ik heb zeer
regelmatig dat ik me in situaties bevind waarin ik me afvraag of ik niet stiekem
word gefilmd voor een verborgen camera programma. Puur omdat ik af en toe echt
het gevoel heb dat mensen me voor de gek houden met de dingen die ze aan boord
doen en vragen.
Zo heb ik regelmatig dat ik tijdens het
boarden bij de overwing exits sta en daar zodra deze rijen helemaal bezet zijn
mijn briefing ga doen. Deze briefing is standaard en gaat over het openen van
het luik en wat nog meer de verantwoordelijkheid is bij deze plekken. Je mag er
namelijk geen losse handbagage hebben liggen tijdens de start en de landing.
Dit met de reden dat deze bagage de doorgang belemmert mochten de exits
gebruikt moeten worden. Bij mijn briefing noem ik daarom ook altijd concreet
een aantal voorwerpen zoals tassen, boeken, jassen en schoenen (die moeten
aan). Op de één of andere manier krijg ik bijna elke vlucht dan direct de
vraag: “Mag ik mijn tas hier laten staan?” Dat is echt het moment dat ik even
diep in mezelf zucht en me afvraag of ik soms Swahili praat ofzo. Is het net uitgelegd
en dan toch nog vragen of de tas er niet mag blijven liggen.
Een andere keer was ik bezig met de service.
Bij de maatschappij waar ik destijds werkte moest je je eten en drinken aan
boord kopen. Dit kon je alleen met euro’s of creditcard betalen. Op een gegeven
moment kwam ik bij een passagier die iets te eten en te drinken bestelde en bij
het afrekenen dollars tevoorschijn haalde. Hierop wees ik de passagier erop dat
we alleen euro’s of creditcards accepteerden. Hierop besloot de passagier samen
met zijn buurman de biljetten een grondige inspectie te onderwerpen. Na dit te
hebben gedaan keken de heren met zo blij als een kind aan en sprak de man onder
heftig geknik van zijn buurman de magische woorden: “Maar dit zijn de nieuwe
euro’s mevrouw.” Waarop ik alleen maar perplex kon antwoorden: “Er staat toch
echt US dollar, United States, op de biljetten meneer” terwijl ik speurend om
me heen keek of er niet ergens een verborgen camera verstopt was.
Reizen met baby’s is ook leuk. Ouders doen hebben de neiging de
meest vreemde dingen te doen. Ik heb wel eens gehad dat ik door het gangpad liep en op
de plek waar de baby zou moeten zitten opeens een baby kwijt was. Een baby
kwijtraken in een vliegtuig is behoorlijk knap dus moest ik op onderzoek uit.
Na wat speuren bleek de baby op de grond (OMG bacteriën!) voor de voeten van de
vader te liggen. Toen ik de ouders erop wees dat dit niet de meest schone en
veilige plek was werd ik alleen maar verstoord aangekeken. Waarna ik als
antwoord kreeg: “Oh nee hoor, ze ligt hier prima!” Wederom een typisch geval
van: dat meen je niet!? Die stoelen zijn namelijk één grote constructie van
materiaal dat niet zo zacht is en een klein kindje behoorlijk pijn kan doen.
Turbulentie is ook altijd een feestje. Dat
hobbelen en schudden maakt een doorsnee vlucht opeens een stuk spannender en
ietwat gevaarlijk. Voor je eigen veiligheid moet je dan je riem vast en kun je
een bezoekje naar de wc maar beter even uitstellen. Hoe vaak gebeurd het niet
dat iedereen net vast zit en is gecheckt dat er een passagier naar de wc
toeloopt en ons verbaasd aankijkt als we zeggen dat het even niet kan. “Maar ik
moet echt nodig hoor mevrouw!” Ik kan je vertellen dat ik niet voor mijn
plezier op een wc wil zitten als het vliegtuig heen en weer schudt als een
malle, het is niet echt veilig. En toch denken passagiers daar anders over. Ik
wijs je graag op je eigen veiligheid, maar als jij dat plasje toch belangrijker
vindt dan moet je het zelf weten. Dit neemt trouwens niet weg dat als het echt
heel erg turbulent is ik je weer genadeloos terugstuur naar je plek. Ik wil er
niet verantwoordelijk voor zijn dat jij je hoofd keihard stoot omdat je niet
even een paar minuten kunt wachten. Mijn
taak is namelijk niet alleen mooi zitten wezen en drankjes inschenken. De
belangrijkste taak die ik daar in dat vliegtuig heb is de veiligheid van de
passagiers waarborgen en die neem ik graag serieus!
Ik kan wel blijven schrijven over de
verbazingwekkende en grappige dingen die ik aan boord meemaak. Misschien dat ik
hier nog wel een vervolg op schrijf, want uitgeschreven hierover ben ik nog
lang niet!
Geen opmerkingen:
Een reactie posten